என் இதயம் துடிக்க

தீவைச் சுற்றி நிற்கும் 

கடலாய் நான் 

தீவின் ஒருதுளித் தீர்த்தமாய் நீ .

புதைந்து கிடக்கும் உன் 

புன்னகையின் ஓரத்தில் 

வழிகிறது என்னுயிர் .

மகரம் கண்டு விரிந்த 

உன் மலரிதழ்க்கிடையில் 

பூசிய தேனாய் உன் சிரிப்பு 

சிரிப்பின் முடிவிலிருந்த 

கன்னக் குழியின் கடைசியில் 

ஜொலிக்கும் வைரமாய் உன் பற்கள்

புன்னகை வழிந்தோட உனைக் கண்ட 

அந்நொடி - இப்போதும் 

உள்ளம் உறைய 

உதடு நொறுங்க 

உயிர் பெருத்து 

உன் சந்நிதியில் நான் சரிய

முழுதாய் ஒரு சிரிப்பை 

விட்டுச் செல் 

என் ஆடும் உயிர்

நிலைக்கவும்

நின் பெயர் சொல்லி என் இதயம் 

துடிக்கவும்.