பேசிய உன் விழி
பொங்கித் ததும்பிய
உன் கோபம்
கண் விழி முட்டி நின்ற
என் ஒரு துளிக்
கண்ணீர்
தொட்டு விடும் தூரத்தில் நீ இருந்தும்
துடைக்க மனமின்றி நான்
உடைந்து விழுந்த என்
கண்ணீர் நிலம் தொட
யாரும் காணும் முன்பே
நானதை தொட்டு துடைக்க
உன் விசும்பலுக்கென்ன
தெரியும்
என் கண்ணீர் பிம்பத்தில்
நிறைந்து நின்றது
உன் பிம்பமென்றும்
எவரும் அதை
காணக் கூடாதென்றும்.
2 வாசகர் கருத்துக்கள்:
அழகான வழியான கவிதை...
நன்றி கமலேஷ்
தங்களின் வருகைக்கும்
வழி மொழிவுக்கும்
Post a Comment